De schrijvende arts en bijzonder hoogleraar Ivan Wolffers heeft voor onrust gezorgd met zijn conclusie dat het slikken van Ritalin ernstige risico's zou hebben voor kinderen met ADHD.
Hij bleek het Amerikaanse onderzoek waarop hij zich baseerde, verkeerd te hebben gelezen. "Goed dat dit wordt rechtgezet", aldus Wolffers die hiermee werd geconfronteerd.
Kinderen met ADHD die Ritalin slikken, lopen een verhoogd risico om met alcohol en drugs te experimenteren, berichtte Wolffers. Ook zouden ze vaker met de politie in aanraking komen.
Dat dacht Wolffers te lezen in het Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. Hij waarschuwde voor de gevolgen in verschillende media.
Arga Paternotte van patiëntenvereniging Balans reageerde geschrokken op Wolffers waarschuwing. "Is het dan echt waar? Ik ga gelijk onze deskundige bellen", zei ze. Maar de paniek bleek overbodig. Wolffers bleek de onderzoeksresultaten niet goed te hebben gelezen.
Kinderpsychiater Robert Ferdinand: "Ouders kunnen hun kinderen met een gerust hart Ritalin blijven geven. Er is geen verband tussen Ritalin en verslaving."
Bron: BN/De Stem
Lees ook:‘Ritalin gaat minder vaak voorgeschreven worden’
Lees ook:Adhd-medicijn komt op als partydrug
Lees ook:Ritalin slikken voor de lol
Lees ook:Openheid over effect ADHD-pil Strattera
Lees ook:Onderzoek naar effecten ritalin en prozac op hersenen
Hefbomen voor wetenschappers.
Over welke hefbomen beschikken Arga Paternotte en Balans om een wetenschapper, die schijnbaar gewend is om wetenschappelijke publicaties te lezen en die na lezing ervan ook al zou moeten aangeleerd zijn om daarover een stukje in de krant te schrijven, om die wetenschapper achteraf te laten verklaren dat hij het stukje ‘verkeerd’ had gelezen.
De schrijvende arts en bijzonder hoogleraar Ivan Wolffers heeft voor onrust gezorgd met zijn conclusie dat het slikken van Ritalin ernstige risico’s zou hebben voor kinderen met ADHD. Hij bleek het Amerikaanse onderzoek waarop hij zich baseerde, verkeerd te hebben gelezen. “Goed dat dit wordt rechtgezet”, aldus Wolffers die hiermee werd geconfronteerd.Kinderen met ADHD die Ritalin slikken, lopen een verhoogd risico om met alcohol en drugs te experimenteren, berichtte Wolffers. Ook zouden ze vaker met de politie in aanraking komen.Dat dacht Wolffers te lezen in het Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. Hij waarschuwde voor de gevolgen in verschillende media.Arga Paternotte van patiëntenvereniging Balans reageerde geschrokken op Wolffers waarschuwing. “Is het dan echt waar? Ik ga gelijk onze deskundige bellen”, zei ze. Maar de paniek bleek overbodig. Wolffers bleek de onderzoeksresultaten niet goed te hebben gelezen.
Nogal bedenkelijk voor zo iemand en eigenlijk een terechte opmerking van de krant : niet het Amerikaanse onderzoek waarin al die dingen staan te lezen is verkeerd ( gelukkig maar … want die feiten zijn JUIST) , de eminente wetenschapper heeft die dingen alleen maar ‘verkeerd’ gelezen.Hoe zou een man professor en arts hebben kunnen worden, op die manier?Of zou het tot de prerogatieven behoren van professoren en artsen om na tussenkomst van … en onder invloed van … voor waar te mogen zeggen dat de zon om de aarde draait en niet omgekeerd.Verder in het stuk komt een nog groter huzarenstukje van Arga Paternotte en Balans.Kinderpsychiater Robert Ferdinand: “Ouders kunnen hun kinderen met een gerust hart Ritalin blijven geven. Er is geen verband tussen Ritalin en verslaving.”
Hoe zou een man professor en arts hebben kunnen worden, op die manier?Ritalin valt onder een opiumwetgeving nu juist OMDAT het product verslavend is.Of zou het tot de prerogatieven behoren van professoren en artsen om na tussenkomst van … en onder invloed van … voor waar te mogen zeggen dat de zon om de aarde draait en niet omgekeerd.Ben ik verkeerd als ik dergelijke dingen in de journalistiek als desinformatie mag beschouwen?Ben ik verkeerd als ik het publiek mag wijzen op het bedenkelijk gehalte van professoren en artsen met dergelijke uitspraken?Ben ik verkeerd als ik vaststel dat deze medische megablunder nu eigenlijk geen megablunder meer is, maar pure misdadigheid?Kinderen die nooit een zelfbeheersing werden aangeleerd , niet alleen als minderwaardigen beschouwen ( ze vallen uit de toon, ze zijn ziek … en waar en wanneer hoorden we zoiets ook nogal eens?), die kinderen belonen of bestraffen door ze te verwennen met een chronische toxicomanie, waarmee men medische en farmaceutische imperia kan opbouwen. Politieke kringen proberen te scoren door de rol van de farmaceutische bedrijven en de corruptie in de geneeskunde een beetje terug te dringen.Wanneer horen we iets van dat soort dadingsdrang vanuit de politiek?Of heersen ook daar de hefbomen van Arga Paternotte en Balans?Ware het niet dat dit incident zo hemeltergend is, ik zou het heel erg grappig hebben gevonden.Maar het gaat hier wel over het instellen en het in stand houden van een toxicomanie bij kinderen, terwijl men officieel heel goed op de hoogte is dat men ermee de kinderen de psychiatrie en(of) de dood injaagt.
Nadat mijn zoon zeer bizarre bijverschijnselen begon te krijgen zoals hartritmestoornissen en zwart/wit-denkbeelden en dat nergens aan enige zijde van de ouders voorkwam, besloot ik rilatine op mezelf uit te testen (als zijn vader) en ook al kreeg ik hier officieel verbod uit (zelfvergiftiging is verboden). Inderdaad, een wondermiddel: Na 8 minuten begonnen mijn oogbewegingen te vertragen en viel mijn nogal goed ontwikkeld jachtinstinct uit, ik begon defensief te rijden en veroorzaakte bijna een ongeval, ik hoorde minder, en toen een boekhoudklant belde over een aangetekende brief van de BTW-diensten kon het me eigenlijk geen moer meer schelen (terwijl ik anders onmiddellijk naar ginder reed om het op te lossen) en sprak af dat ik later wel eens zou binnenspringen.
Na een volle week kwam ik tot de conclusie dat ik slechts 30% van mijn omzet gehaald had van andere weken, en bekende mijn echtgenote het experiment (een nochtans bekwame psychomotorische therapeute, maar die blijkbaar geen kaas gegeten heeft van chemie en basaalmetabolisme). Ze reageerde met de opmerking: Ik vond al dat je zo lief was deze week. Ik vroeg het ook aan mijn kinderen in stilte: Was ik echt zo lief? Nee, zeiden, ze, maar we hoorden je niet en je zei niets meer. Stop maar, want je wil zelfs niet meer met ons spelen en je luister niet meer naar ons.
Intussen is het tot een rilatine-echtscheiding gekomen en ben ik tegenstander.
Een wondermiddel op korte termijn dat je zenuwstelsel en slaappatroon aan diggelen helpt op zeer korte termijn, is op lange termijn enkel aanleiding tot gebrek aan zelfdiscipline en tot het worden van iemand zoals je er duizend kunt maken door ze te klonen. Zo iemand wil ik niet zijn, en zo wil ik evenmin dat mijn kinderen zijn.
De prof in kwestie zou nooit zo hoog geraakt zijn op de maatschappelijke lader met rilatine, vrees ik. En elke arts die methylfenidaat nog promoot, vraag ik meteen eens het op zichzelf uit te testen. Maar dat blijken ze dan plots toch te riskant te vinden… Neem zelf de proef op de som de volgende keer, en denk zelf na… voor de Concerta of rilatine dat doet (Ritalin in Nederland).
Bij mij is ADD geconstateerd. Laat ik het zo zeggen. Ik vind het verhaal van Jean Marc gewoon slecht. Tuurlijk werkt het bij hem anders, want hij heeft geen AD(H)D. Dan werkt het als een drugs. Ik snap ook dat het in deze tijden nog maar lastig is wie je kunt vertrouwen. Maar je komt niet voor niets bij een psycholoog, psychiater. Het gaat niet langer. Zij zijn er niet gebaat om jou die diagnose te geven omdat ze aan jou zouden kunnen verdienen. Je kunt zelf nog altijd de keuze maken. Proberen met of zonder meds. Als het slecht met je gaat, zul je na veel overwegingen voor met gaan.
Op welke wijze is ADD geconstateerd bij jou? Kun je de mensen die hier lezen verder helpen wanneer Ritalin WEL nuttig zou zijn? Ik vind het positief dat jij een andere kant kiest als ik, samen zouden we dan immers de waarheid in zijn geheel beter benaderen. Ik heb de Kooij en Buitelaar-testen afgelegd en begin sinds 6 jaar nu toch vrij intens bezig met ADD’ers en ADHD’ers. Ik hoor ook bij de groep die ‘voor ze die naam kregen’ het etiket MBD (Minimal Brain Dysfunction) opgekleefd kregen, en eerlijk: ik vond die terminologie beter afscheidend voro wie het wel en niet had. Intussen heb ik ook al een berg psychologie achter de rug, en weet ik dat in psychologie eigenlijk niemand ‘ziek’ is, maar dat men een schaal bepaalt voor wat normaal is en wie ‘daarbuiten’ wordt geklasseerd. Het hangt dus ook af van het maatschappelijk kader of je als ADD’er ‘buiten de norm’ valt. De kern wordt intussen duidelijk: De mensheid probeert de natuur te verbeteren door voedingssupplementen tot gelegaliseerde drugs als hier. De bijwerkingen moet men bij de werking nemen. En er is paniek als iemand zegt dat er iets fout zou zijn of tegen de stroom ingaat. Natuurlijk ben je beter met Ritalin. Medicatie is ALTIJD de gemakkelijkste weg. Toegeven dat je met een afwijking zit en er zelf aan werken samen met je ouders en met inspanningen van leerkrachten, is immers de moeilijke weg. En wie geniet er nog van om de uitdaging aan te gaan de moeilijke weg te nemen?
Terug naar de kern:
“Bij mij is ADD geconstateerd”. Wie deed dat? Op basis van welke testen? En zei hij ook dat je dat al altijd had en altijd zult hebben en dat ze het even gaan genezen met Ritalin? Of is het iets complexer of net eenvoudiger? Hopelijk beschouw je het dan ook als gave om een goed voorbeeld aan anderen te geven, niet als handicap om medelijden op te wekken of zelfs te profiteren van de gezonde mensen uit luiheid. Dat laatste komt niet van mij, het komt uit de 19de eeuw, toen de kern van de catechismus zei:
“Luiheid is het oorkussen des duivels”.
Intussen zijn we veeeeeeel slimmer geworden en weten we alles beter. Behalve ik, ik voel me erg nederig en denk dat onze voorouders minstens even slim, zoniet veel sterker waren dan wij.
VAN BELLE Jean Marc, Bellegoed, Bellegem, 29 mei 2011 (leerde net windsurfen en paardrijden en plan nog een 100-tal dromen en hopelijk behou ik mijn energieniveau nog zo lang mogelijk op die manier, want ik ben nog maar 45 jaar en plan nog zo’n 20 à 30 drukke jaren, tot spijt van wie het benijdt).