Laagopgeleide Nederlanders krijgen vaker kanker. Maar hun behandeling is minder vaak gericht op genezing dan die van hoogopgeleiden. Dat blijkt uit onderzoek van epidemioloog Mieke Aarts van het Interregionaal Kankercentrum Zuid in Eindhoven. Zij is vandaag op haar onderzoek gepromoveerd aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.
Uit haar studie blijkt dat veel vormen van kanker het vaakst voorkomen bij mensen met een lage sociaaleconomische status. Dit wordt waarschijnlijk veroorzaakt door verschillen in leefstijl.
Mensen met een lage sociaaleconomische status roken bijvoorbeeld vaker, eten vaak ongezonder en bewegen minder. Ook hebben ze vaker bijkomende ziekten, zoals diabetes, hart- en vaatziekten en de longaandoening COPD.
Opvallend is dat hoogopgeleiden vaker deelnemen aan landelijke bevolkingsonderzoeken naar bijvoorbeeld borstkanker en baarmoederhalskanker, en ook aan andere preventieve onderzoeken.
Daardoor komt prostaatkanker bijvoorbeeld vaker voor bij mannen met een hoge sociaaleconomische status: zij laten vaker een PSA-test uitvoeren, een test waarmee prostaatkanker kan worden opgespoord. Ook wordt de ziekte bij hen in een eerder stadium gevonden.
Opvallend is ook dat patiënten met een hogere opleiding over het algemeen vaker een ingrijpende behandeling krijgen. Ook was deze behandeling vaker gericht op genezing. Het is niet helemaal duidelijk waardoor dat verklaard kan worden.
Mogelijk speelt een rol dat hoogopgeleiden medische informatie beter kunnen begrijpen, meer op zoek gaan naar nieuwe, experimentele behandelmethoden en beter met hun arts kunnen communiceren.
Dat verklaart mogelijk ook deels dat ook dat kankerpatiënten met een hoge sociaaleconomische status de hoogste overlevingskans hebben voor onder andere prostaat-, slokdarm-, dikkedarm-, en borstkanker.
Want deze betere prognose kan niet volledig worden verklaard door verschillen in behandeling, bijkomende ziekten van de patiënt, alcoholconsumptie, lichaamsbeweging, roken of stadium van de tumor ten tijde van de diagnose.
Aarts: ‘Het is mogelijk dat sociaaleconomische verschillen ook een rol spelen bij het omgaan met gezondheidsvaardigheden. Het gaat daarbij om de mate waarin een patiënt in staat is om te gaan met informatie over gezondheid, ziekte en zorg.’
Bron: IKZ
Lees ook:Hartpatienten hebben vaak nog meer ziektes
Lees ook:Huisarts krijgt grotere rol bij nazorg kanker
Lees ook:Arme vrouwen hebben vaker baarmoederhalskanker
Lees ook:Laagopgeleide steeds ongezonder
Lees ook:Online hulp bij stoppen met roken
“Mogelijk speelt een rol dat hoogopgeleiden medische informatie beter kunnen begrijpen”
Lijkt me dat het dan maar aan de artsen is om het beter uit te leggen. Die zijn ook niet altijd even duidelijk..
Wat zeker ook meespeelt, is dat hogeropgeleiden misschien juist té vaak naar screeningsonderzoeken gaan. Er wordt wel kanker vastgesteld, maar ze zouden aan die kanker niet dood zijn gegaan. Ze worden overgediagnosticeerd. Het is dan niet raar dat de RELATIEVE sterfte lager is bij hoogopgeleiden. Dat komt omdat het aantal diagnoses eigenlijk te hoog is.
Het lijkt nu in uw artikel of de bevolkingsonderzoeken een soort preventieve werking hebben op kanker. Dat is natuurlijk niet zo. Bevolkingsonderzoeken helpen niet om kanker te voorkomen. De gedachte is dat het de kans kleiner maakt dat je aan die kanker overlijdt (maar het nut daarvan wordt ernstig overschat).