Ik heb het nooit hardop durven zeggen en de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik de Cliniclowns nog nooit in levende lijven heb gezien. En toch heb ik geen lekker gevoel bij die clowns. Brits onderzoek lijkt nu mijn gevoel te bevestigen.
Uit het onderzoek blijkt dat kinderen bang zijn voor clowns. De Cliniclowns kunnen dus voortaan beter hun rode neuzen afdoen als ze patientjes in het ziekenhuis willen opvrolijken.
Van ruim 250 kinderen van vier tot zestien jaar gaf praktisch iedereen aan de grappenmakers helemaal niet leuk te vinden. Zelfs de tieners gaven toe eerder bang te zijn voor de ,,eigenaardige'' types.
Met de studie wilde de universiteit van Sheffield vaststellen hoe kinderen zich prettiger kunnen voelen in het ziekenhuis. De patientjes reageerden op tekeningen van clowns die in de kinderafdelingen hingen.
Lees ook:Clowns voor bejaarden
Lees ook:CliniClowns kunnen voortaan nog efficiënter werken
Lees ook:Miljoenste bezoek CliniClowns in Wilhelmina Kinderziekenhuis
Lees ook:Kanker doodsoorzaak 1 bij tieners
Lees ook:Cabaretier rent marathon tijdens voorstelling voor CliniClowns
Zo af en toe wordt er eens een onderzoek gedaan waarin ik mijn beleving terugvind in de uitkomsten. De universiteit van Sheffield heeft onderzoek gedaan naar de inrichting van ziekenhuisruimtes. Daarbij kwamen de clowns die aan de muur hingen er niet goed vanaf. De kleintjes bleken hoofdzakelijk ”bang” te zijn en tieners typeerden de clowns als “eigenaardige types”.
Ik heb ook nooit zoveel op gehad met die verkleedpartijtjes van volwassenen. Clowns, Sinterklazen, Zwarte Pieten, Kerstmannetjes en carnavaleske uitdossingen waren aan mij niet besteed. Waarom niet? Ik weet het niet met zekerheid te duiden, maar ik vermoed dat al die toneelspelers bij mij een gevoel van oplichting opriepen dat zich vertaalde in opluchting zodra ze de deur weer achter zich hadden dichtgetrokken.
Ik heb lang gedacht dat ik de enige op deze hele aardkloot was die er dit soort vreemde ideeën op nahield . En nu blijkt dat mijn zonderlinge gedachten wel eens bij meer van de helft van de wereldbevolking manifest kan zijn. Wat een ontknoping van mijn geestelijke kronkel. Ik ben normaal!
Het mag duidelijk zijn dat deze dag, de 18e januari van het jaar 2008 voor mij een feestdag is. En zo lang ik leef zal ik op de 18e januari mijn eigen feestje vieren. Dan trek ik alle toeters en bellen uit de kast!
Maar wat zal het voor al die arme CliniClowns en aanverwante grappenmakers juist weer een zwarte dag zijn. Want je zult maar met passie, dag in, dag uit, bezig zijn om kinderen te vermaken en dan komt er zo’n rapport uit Sheffield. Een dolksteek uit de ijzerstad van het Verenigd Koninkrijk in je clownshart. Dacht je gisteren nog als clown het herstel van de patientjes te hebben bevorderd. Een dag later zou het wel eens zo kunnen zijn dat ze eerder naar huis zijn gegaan omdat ze bang voor je waren.
Ach, ondanks mijn eigen trauma’s, hoop ik toch van harte dat die CliniClowns mogen blijven. Want ik denk dat dit clowns zijn die uit het goede hout zijn gesneden. Niet van die Halloweentypes. Clowns die het welzijn van de kinderen op de eerste plaats zetten. Clowns die het imago van deze bedrijfstak weer wat op kunnen waarderen. Desnoods moeten ze maar doorgaan met een blauwe neus, een grijze pofbroek en ongeschminkt gezicht. En als dat nog te heftig is voor de kinderziel, gewoon zoals ze zijn. In driedelig pak of in spijkerbroek en coltrui. Want ik denk dat ze nog veel goed werk kunnen doen voor al die kinderen, die al te jong, met al te erge dingen worden geconfronteerd.
Happyturf